అమృతమే
ఒంటి కాలిపై తపస్సు చేసుకుంటున్న
మౌనమునిలా
భావదారిద్ర్యంతో మనిషి
ఎమోజీ లతో డమ్మీ అవుతున్నాడు
మాతృభాషను సమాధి చేసి
అరువు భాషనే పుష్పాలతో అలంకరిస్తున్నాడు అలరారుతున్నాడు
అమ్మభాషను అమ్ముకుంటూ
అరువు భాషను నమ్ముకుంటూ
తన ఆత్మనే వమ్ము చేసుకుంటూ
అస్థిత్వానికి కొత్త ముసుగే
సరికొత్తగా తొడుగుతున్నాడు
వయసు ఉడిగి సత్తువ తరిగి
ఆదరించే తన వాళ్ళు లేక
మృతి చెందుతోంది అనాథలా
మాట నేర్పిన మన మాతృభాష
నిలువ నీడనే లేక నిన్ను మలిచిన అమ్మ
నీ కళ్ళముందే అదృశ్యమవుతోంది
తల్లి పాదాలనొక్కసారి తాకి చూడు
అంతా కవికోకిలల కూజిత శబ్ద రస ధ్వనులే
కాస్త ప్రేమగా పలకరించి చూడు
ఒడలంతా వీణాతంత్రుల పులకరమే
దరికి కాస్త వచ్చి చూడు
కమ్మదనమే అంతా అమ్మతనమే
తెనుగు మాటను కాస్త పలికి చూడు
తేనె ధారల ప్రవాహమే
ఆస్తులను పోగుచేసి కట్టబెట్టేవు సంతతికి
అమ్మనే ఇచ్చిచూడు
ఈ మాతృకొమ్మనే నిలబెట్టి చూడు
తరతరాలకు తరగని సంపదై
తెలుగు వనాలనే ప్రభవించును
ఆ సుగంధాలే అంతటా వెదజల్లును
మాతా శిశువుల్లా
సేదతీరుదురిరువురూ
ఒకరి ఒడిలో ఒకరు నిశ్చింతగా
భావితరమా ఇకనైనా మేలుకో
బాధ్యతను భుజాలపై వేసుకో