న్యాయవాదులకే రక్షణ కరువు !
ఎటువెళ్తున్నాం మనం ..! ఏమైంది మనుషులున్న మన సమాజం ..! మనలో విజ్ఞానం పెరిగిందా ! మానవత్వం తరిగిందా ! రాక్షసత్వం ఆవహించిదా ! అజ్ఞానం అలుముకుందా
సామాజిక
పెళ్లంటే ఇంతేనా….!!
ఆడపిల్ల ఎన్నో కళల ప్రతిరూపం భర్త ఆ భర్త తనకొక స్నేహితుడిలా గురువులా,అమ్మలా అన్నిటికీ మించి నాన్న ప్రేమలా ఉండాలనుకుంటు పెళ్లి అవ్వగానే మెట్టినిల్లే మరో పుట్టినిల్లుగా
నేను నడిచొచ్చిన దారే.. పూలబాట
అదిగో… అది.. నేను నడిచొచ్చిన దారే.. అపుడు పచ్చటి మొక్కలతో.. పూల పరిమళాలతో.. ఉద్యానవనంలా భాసిల్లేది… మదిని ఆహ్లాద పరిచేది…! మరి.. ఇపుడేమయింది… చెట్లు విలపిస్తున్నాయి.. పూవులు
గూటిలోని గువ్వ..
నేలపై పడిన ఒక విత్తనం మొలకెత్తుతోంది.. లోకాన్ని చూడాలనే తాపత్రయంతో…! మోడైన మాను చిగురిస్తోంది.. జీవించాలనే ఆరాటంతో…! గూటిలోని గువ్వ.. రెక్కలు కట్టుకుని పైకెగురుతోంది.. ఆశల పోరాటంతో…!
మనిషికావాలి
అబ్ధిమేఖలపై అపురూప సంపద అనంతజీవులు వెతుకుతున్నాను ఎంతవెతికినా నాక్కా వలసిన ‘మనిషి’ లేడు! కీర్తికాముకులు సంపాదనా పరులు కవులు కళాకారులు ఆటగాళ్ళు పాటగాళ్ళు ఉద్యోగులు వ్యాపారులు నాయకులు
జీవిత గమ్యం…
ఎంతసేపు ఎదురు చూచినా నీవు వస్తావన్న నమ్మకం నా పాత ట్రంకుపెట్టేలా రంగువెలసిపోతుంది… ఇక నీవు నన్ను ఆదరిస్తావనే ఆశ నేను కూర్చున్న ఎత్తుకాళ్ళ పీట నా
చదువుల తల్లి…
పుట్టిన ఆడబిడ్డలెల్ల చదువుల తల్లులే అవనిలో అందాల బొమ్మలే భావితరానికి కళల కానాచిలే వీణ పట్టి మీటినా గళము నెట్టి పాడినా గానకోకిలై పలకరించినా ఘల్లుఘల్లుమని నర్తించినా
జ్ఞాపకాలు
కొన్ని జ్ఞాపకాలు నులివెచ్చని రవికిరణాలు..!! కొన్ని జ్ఞాపకాలు మాలయ మారుతపు మంచు బిందువులు…!! కొన్ని జ్ఞాపకాలు శ్రీగంధపు పూతల చల్లదనాలు…!! కొన్ని జ్ఞాపకాలు మరుమల్లెల మధుర పరిమళాలు…!!
పర్వతం
మనసు ఒక మంచు పర్వతం… మాట వినదుగా… వద్దని వారించినా.. కాదని ఖండించినా.. అదెప్పుడూ కరుగుతూనే వుంటుంది..! కనురెప్పలతో ఆనకట్టలెన్ని కట్టినా.. అణగని ఆవేదనాఝరులు.. ఝంఝూమారుతంలా త్రోసుకుని
నీవు లేని జీవితం
నీవు లేని ఈ జీవితం మాటలు రాని మూగవానిలా రాయలేని కవిత్వంలా భావం లేని మనిషిగా నా హృదయస్పందన ఆగిపోయి నా నడకలు ఆగిపోయి నా మస్తిష్కంలోని
నా మనసు
నేను ఉన్నాను ఈ లోకంలో ఉన్నానంటే ఉన్నాను… జీవం ఉందా అంటే చెప్పలేను కాని కదులుతూ ఉన్నాను… ప్రాణముందా అని అడగవద్దు మీ ముందు కనిపిస్తున్నాగా… మాట్లాడవా
రాయబారంలా… నీ ఉత్తరం
నువ్వూరెళ్ళినప్పుడు నేను ఇక్కడే ఒంటరిగా నీ రాకకోసం (నీ ప్రేమ లేఖకోసం) ఎదురు చూస్తూ… ఇప్పటిలా అప్పుడు “దునియా ముట్టీ మే” లేదుకదా..! సరస సంభాషణ అయినా