ప్రకృతి-సమాజం
ప్రకృతి-సమాజం ఎప్పుడూ ఒక్కటి కాదు రెండూ కలగలిపి గందరగోళపరచకుమిత్రమా మేము స్పష్టంగానే ఉన్నాం నీఅస్పష్టతలేక దు(స్ప)ష్టత జనాన్నిఇబ్బందిపెడుతుంది నువ్వు అంటావు- సమాజంవెనక్కిపోతోందని కాదు ముందుకే పోతోంది! సైన్స్
సామాజిక
అలుపెరగని భాటసారి..
అలుపెరగని భాటసారి ఆకాశానికి ఎగిరే పక్షులు శ్రమ తెలీని శ్రామికుడు కడుపుతీపికై కడవరకు కష్టించే అమ్మ తనవారికోసం బ్రతికే ఇల్లాలు కుటుంబ భారం మోయలేని యజమాని ఒడి
కనులముందు నీ రూపం..
అక్షరం రాని నాతో అపురూపమైన పదజాలం వెల్లువిరిసేలా చేసిన మహర్షివా మాటలు నేర్పిన మాంత్రికుడివా కవితా రసికుడివా కనులముందు నీ రూపం కాదు నీవూహ కూడ నను
నిరంతరం నిరీక్షణలో
ఆశయం గొప్పదైతే ఆలోచన నీగమ్యాన్ని చేరుస్తుంది కలలు కంటే సరిపోదు కష్టపడితే చేరగలవు వూహలు కాదు వాస్తవాలుగా మార్చు నీవే బ్రహ్మ అవుతావు నిరంతరం నిరీక్షణలో నీవు
కదిలితే చలనం… పరిగెత్తితే వేగం
అమ్మ చేసిన రొట్టె వృత్తము సగానికి మడిచిన దోసె అర్ధ వృత్తము మనం కూర్చునే స్టూల్ చతురస్త్రం పడుకునే మంచం దీర్ఘ చతురస్త్రం మనకిష్టమైన లడ్డూఒక గోళము
ప్రియతమా నీవెక్కడ…?
చైతన్యమై చేరగలవా ఆనందమై అందుకోగలవా కలవై కనిపించగలవా స్నేహమై చేరువవుతవా అభిమానమై హక్కున చేర్చుకుంటావా ప్రేమై అల్లుకు పోతావా ప్రియతమా నీవెక్కడ…? నా వూహకందని ఓ వరమా
కలలో కూడా ఊహించని… ఈ బంధం నాకు వరం
నేనెవరో ఎవరో మీకు తెలీదు కాని మీ మనసులో కాసింత చోటు మీ తలపుల్లో కొన్ని క్షణాలైనా గడుపుతున్నాను మీ మౌనంలో బాషలెన్నో మీ కళ్ళలో ఊసులెన్నో
“మనసు”
దివినుండి దేవున్ని రప్పించలేక దేహాన్ని ఒప్పించలేక అలవికాని కోరికలు అల్లుకు పోయి మదిని కలిచి వేస్తుంటే మనసు మాటవినక మమత చేరువవక మారు మాటరాక ఎదురు చూస్తుంది
కదిలొచ్చిన దైవమా…
కలలా వచ్చావు కల్పనవే అయ్యావు కవిలా మారావు కంటిపాపవే అయ్యావు కరుణతో చూసావు కౌగిలివే అయ్యావు కవ్వించావు మురిపించావు కరుణా రససాగరంలో ఓలలాడించావు కదిలేబొమ్మలా వూరడించావు కలకాదు
ఎగసిపడే కెరటం….
ఎగసిపడే కెరటాన్నికాను పోటెత్తలేను ఉరిమే వురుమును కాను మేఘమై వర్షించలేను పూసే తీగను కాను పుష్పాలనివ్వలేను కాసేచెట్టునికాను ఫలాలనివ్వలేను విప్లవకారున్నికాను ఉధ్యమించలేను పోరాడేసైనికుడిని కాను యుద్ధం చేయలేను
“చందమామ”
గగనంలో చందమామ కనుల ముందు మేనమామ కనిపించేనా వెన్నెలమ్మ కవిలా వర్ణించెనమ్మ కవితై ఒదిగెనమ్మా అలలా సాగెనమ్మ ఆవిరై పోయెనమ్మ ఆకశమే నీవమ్మ అందనంత ఎత్తమ్మ ఆగని
సంక్రాతి సంబరాలు
భోగిమంటలు జ్వలించగా సంక్రాంతి దివ్వెలుగా కనుమ గోవులుగా పశువులను పూజింపగా పితృదేవతలు ఆశీర్వదించగా భారతీయ సంస్కృతిగా ప్రతివారి మది నిండుగా సంకురాత్రి పండుగ..! భగభగ భోగిమంటలు తొలిగిపోయే